Okołoporodowe wsparcie psychologiczne
Ciąża i macierzyństwo postrzegane jako radosny czas budowania relacji z dzieckiem, jest także okresem wielu zmian w całym systemie rodzinnym. Zmiany te dotykają kobietę w obszarze fizjologicznym, psychicznym, emocjonalnym, społecznym jak również zawodowym. Po narodzinach dziecka następuje naturalne przeformułowanie systemu wartości obojga rodziców, panujących w nim zasad oraz reguł, a także hierarchii ważności.
Sprawdź, w jakich sytuacjach wsparcie psychologiczne może być potrzebne:
- rodzice nie byli przygotowani na ciążę, jest ona nieoczekiwana,
- problemy z zajściem w ciążę,
- ciąża wysokiego ryzyka,
- kobieta w trakcie ciąży jest hospitalizowana,
- trudny poród i wsparcie poporodowe,
- dziecko urodziło się przed terminem – rodzice „wcześniaka”,
- rozpoznanie zaburzeń nastroju w ciąży,
- kiedy pojawi się „baby blues”,
- depresja poporodowa,
- kobieta w ciąży jest Pacjentką Poradni Zdrowia Psychicznego,
- przygotowanie do roli rodzica,
- kryzys partnerski,
- syndrom „wypalenia rodzicielskiego”,
- psychoedukacja dotycząca rozwoju dziecka.
W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD – 11 obowiązującej od stycznia 2022r., zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania związane z ciążą, porodem i połogiem występują pod kodami 6E20–6E2Z. W tym tzw. „baby blues” czyli smutek poporodowy (maternal/maternity/postpartum/postnatal/peurperal blues/sadness syndrome MB), depresja poporodowa (postpartum /postnatal/peurperal depression PPD), hipomania poporodowa (postpartum hipomania „baby pinks” PH) oraz psychoza poporodowa (postpartum/ postnatal/peurperal psychosis PP).
Etiologia występowania okołoporodowych zaburzeń nastroju jest dość złożona, a badania dotyczące tego problemu pokazują jak wiele czynników może wpływać na ryzyko ich wystąpienia: cechy osobowościowe, sytuacja ekonomiczna, doświadczenia wczesnodziecięce rodziców, umiejętność radzenia sobie ze stresem, wiek, poziom wsparcia społecznego i in. Depresja poporodowa może dotykać zarówno kobiety jak i mężczyzn, dlatego z punktu widzenia profilaktyki oraz wczesnego diagnozowania okołoporodowych zaburzeń nastroju jest ważna psychoedukacja w tym temacie obojga rodziców.
JAK ROZPOZNAĆ OBJAWY I KIEDY SIĘ ZGŁOSIĆ PO POMOC
Smutek poporodowy czyli „baby blues” to łagodne zaburzenie nastroju, które dotyka do 85% kobiet. Rozwija się po dwóch–pięciu dniach od porodu i ustępuje samoistnie po mniej więcej dwóch tygodniach. Można go zatem traktować jako zmianę typową. Do objawów syndromu baby blues zalicza się:
- umiarkowane obniżenie nastroju,
- niestabilność emocjonalną,
- płaczliwość,
- drażliwość,
- zwiększoną wrażliwość na bodźce,
- uczucie zmęczenia i wyczerpania,
- trudności z koncentracją uwagi,
- zaburzenia snu,
- zmniejszenie łaknienia.
Depresja poporodowa
Większość przeprowadzonych badań wskazuje, że ok. 13–20% matek oraz około 10% ojców cierpi na depresję poporodową, która pojawia się w ciągu czterech–sześciu tygodni po porodzie, a według niektórych autorów nawet do trzech miesięcy po porodzie.
Charakterystyczne objawy depresji poporodowej:
- obniżony nastrój,
- przygnębienie występujące przez większość część dnia,
- płaczliwość,
- zmniejszony poziom energii przez co najmniej dwa tygodnie,
- zwiększony poziom lęku/zmniejszony poziom zaufania do siebie,
- poczucie winy,
- negatywna ocena siebie i własnej sprawczości oraz atrakcyjności,
- obniżeniem funkcji poznawczych,
- zaburzenia snu i łaknienia,
- unikanie kontaktów społecznych,
- myśli o śmierci i chorobie,
- myśli i zamiary suicydalne.
OKOŁOPORODOWA POMOC PSYCHOLOGICZNA I PSYCHIATRYCZNA W SZPITALU ŚW. ANNY W PIASECZNIE
W ramach wsparcia psychologicznego i psychiatrycznego prowadzimy:
- konsultacje psychologiczne, wsparcie oraz diagnostykę i psychoedukację dla kobiet w ciąży i po porodzie,
- konsultacje psychiatryczne, diagnostykę oraz leczenie farmakologiczne dla kobiet w ciąży oraz po porodzie,
- psychoterapię indywidualną, wsparcie i profilaktykę wystąpienia okołoporodowych zaburzeń nastroju,
- psychoterapię grupową, wsparcie, profilaktykę i psychoedukację w celu zmniejszenia liczby kobiet będących w grupie ryzyka zagrożeniem wystąpienia depresji poporodowej,
- wsparcie psychologiczne poporodowe,
- psychoedukację.