Wsparcie dla Pracowników Regionalnego Centrum Zdrowia w Lubinie

Szanowni Państwo,

Znaleźliśmy się w wyjątkowo trudnej sytuacji. Trudnej, bo nowej i obiektywnie niebezpiecznej. Zdecydowanej większości społeczeństwa zaleca się „Zostań w domu”, co staramy się skrupulatnie realizować, częściowo z lęku, częściowo z obywatelskiej odpowiedzialności. Państwo jednak w domu zostać nie możecie, mało tego Wasze zawodowe powinności wymagają znalezienia się w bezpośrednim kontakcie z osobami chorymi, bądź zarażonymi. Ponadto jesteście Państwo grupą zawodową, która bardziej niż ktokolwiek zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa, na jakie jesteście narażeni, Wy, a także pośrednio Wasze rodziny. Społeczeństwo docenia Państwa odpowiedzialność, żeby nie powiedzieć odwagę. Świadczą o tym liczne wpisy na fb, solidarność ze strony restauratorów, osób chcących włączyć się w mniejszym lub większym stopniu w pomoc pracownikom służby zdrowia. Jesteście traktowani Państwo jak skarb narodowy, czy bohaterowie. Myślę, że to wspaniale w tym trudnym czasie czuć takie wsparcie, ale sądzę również, że może ono być także czasem pewną formą presji. Bo czy bohater się boi? Czy jest wściekły, że musi iść do pracy? Czy ma ochotę uciec, krzyczeć? Czy bohater nie może spać ze zmęczenia, nadmiaru emocji i kłębiących się myśli? Czy bohater, czuje czasem, że ma dość? Że też chciał „Zostać w domu”? Czy doświadcza rozterek, konfliktów miedzy silnymi emocjami i racjonalnymi zawodowymi powinnościami?

Tak. Może. Sytuacja, w jakiej znaleźliście się Państwo z racji wykonywanego zawodu wyczerpuje znamiona definicji kryzysu. Kryzysu, czyli sytuacji, która przekracza możliwości radzenia sobie zgodnie z doczasowymi doświadczeniami. Sytuacji, w której czujemy, że może być zagrożone nie tylko nasze bezpieczeństwo, ale i życie. Jest to także sytuacja, w której możecie mieć Państwo przekonanie, że narażając siebie, narażacie swoje rodziny. W takich sytuacjach pojawia się silny mechanizm charakteryzujący się dezorganizacją działania i uczuć, przeżywaniem przykrych emocji – silnego lęku, z napadami paniki włącznie, napięcia, poczucia zagrożenia, bezradności i złości. To prawidłowa i normalna reakcja na sytuację zagrożenia.

Taka reakcja jest bardzo gwałtowna, ale ograniczona w czasie. Silne, nieprzyjemne emocje nie utrzymują się długo. Są jak fala, przypływają i odpływają. W momentach nasilenia się trudnych emocji każdy z nas ma własne sposoby radzenia sobie, skuteczne jest także uzyskanie wsparcia i pomocy z zewnątrz.

1.      Rozmowa ze specjalistą – psychologiem, psychoterapeutą. To zadziwiające, jak bardzo sama rozmowa pomaga w obniżeniu napięcia i poprawie nastroju.

2.      Zminimalizowanie fizycznego niebezpieczeństwa poprzez zastosowanie wszelkich dostępnych środków ochronnych.

3.      Korzystanie z sieci wsparcia społecznego –  osób znaczących ze względu na bliskość, głębokość i dostępność relacji (rodzina, przyjaciele, współpracownicy) sprzyja szybszej adaptacji.

4.      Lęk, strach, niepokój przeżywają także Państwa dzieci. Te młodsze potrzebują teraz fizycznej bliskości, przytulania. Mogą mieć potrzebę niewerbalnego wyrażania emocji, np. podczas zabaw, rysunków. Starsze dzieci można zachęcać do rozmów o uczuciach, co pozwoli obniżyć niepokój i zamęt związany z bieżącymi wydarzeniami. Reakcje dzieci w dużej mierze zależą od sposobu reagowania i interpretowania wydarzeń przez rodziców i innych bliskich dorosłych. Młodzież także można zachęcać do rozmów, udzielać jej wsparcia poprzez pomoc w formułowaniu pytań i uzyskiwaniu rzetelnych odpowiedzi. Niezależnie od wieku, należy upewniać dziecko, że jest otoczone troską, że rozumie się jego lęki i zmartwienia. Ważne jest dbanie o pewien porządek dnia w zakresie posiłków, snu, czasu na naukę i odpoczynek.

Małgorzata Iwanowska

Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna w Lubinie

 „Ratują życie, troszczą się o nasze zdrowie, narażając siebie, swoich bliskich, bohaterowie wiosny 2020 r. – lekarze, pielęgniarki, ratownicy i wszyscy pozostali pracownicy ochrony  zdrowia. Podziwiamy Was, szanujemy, dziękujemy, ale też rozumiemy Wasze obawy, lęki i chcemy Wam pomóc w tej trudnej sytuacji. Oferujemy bezpłatną, anonimową pomoc
psychologiczno- pedagogiczną, możliwość rozmowy z psychologiem, psychoterapeutą
o codziennych zmaganiach, dylematach, wyborach, lękach.”

Każdy pracownik  Szpitala Regionalnego Centrum Zdrowia w Lubinie może skorzystać ze wsparcia psychoterapeutycznego, które zorganizowała  Dyrekcja Szpitala.

Jeśli potrzebujesz pomocy, rozmowy- zadzwoń! 

od 10:00 do 13:00     721 009 002

od 10:00 do 16:00     697 006 002

od 13:00 do 18:00     724 005 007

od 16:00 do 22:00     721 009 006

od 17:00 do 20:00    721 009 002

 Dyrekcja i  Zespół Psychoterapeutów Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Lubinie